بیژن نجدی؛ هنرمندی دیرگیر اما شیرگیر!
فرارو- بیژن نجدی در 24 آبان 1320 در شهر خاش متولد شد. خانواده نجدی اصالتا اهل گیلان بودند و بیژن نیز سالهای نوجوانیاش را در شهر رشت سپری کرد. به گزارش فرارو، نام بیژن نجدی اگرچه که برای عموم مردم ایران آشنا نیست، اما برای بسیاری از دوستداران ادبیات آشنا و مهم است. او علاوهبر نوشتن شعر، به نوشتن داستان نیز مشغول بود و آثار مهمی را نیز از خود به جا گذاشت. هنرمندی دیرگیر اما شیرگیر در تاریخ ادبیات فارسی کم نیستند نامهایی که بهرغم اینکه شهرت عمومی ندارند، اما اسامی بسیار مهمی به شمار میروند. علاوهبر این، کم هم نیستند نویسندگان و شاعرانی که باوجوداینکه آثار زیادی از آنها منتشر نشده است، هنرمندان مهمی تلقی میشوند؛ شاید بتوان در راس آنها از فروغ فرخزاد و بهرام صادقی نام برد. بیژن نجدی نیز، یکی از نویسندگان و شاعران مهم معاصر ادبیات فارسی است که از این شرایط برخوردار است. نجدی، از آن دسته از هنرمندان ایرانی است، که علاوهبر اینکه برای مخاطبین حرفهای ادبیات چهرهای سرشناس است، از نگاه بسیاری از منتقدین نیز هنرمند بسیار مهمی به شمار میرود. او تحصیلات ابتداییاش را در رشت گذراند و در نهایت برای ادامه تحصیل به تهران آمد. در تهران به تحصیل در رشته ریاضی پرداخت و درعینحال با حضور در مجامع ادبی زمانهاش، به نامی آشنا برای دوستداران ادبیات تبدیل شد. نجدی، پساز اتمام تحصیل در تهران، مدتی را بهعنوان آموزگار در شهر لاهیجان سپری، و در همین ایام نیز ازدواج کرد. «یوزپلنگانی که با من دویدهاند» نام اولین و تنها…
چارلی چاپلین: در جنگ جهانی اول «دوشفنگ» را ساختم تا جنگ را به تمسخر بگیرم
در اوایل دهه چهل خورشیدی چارلی چاپلین نابغه بیهمتای عالم سینمای جهان، سالها بود که از غوغای حیات گریخته و در قلب کوهسار آلپ (در سوئیس) زندگی آرامی را میگذراند. چارلی از نیمه دهه سی خورشیدی پیشنگارش شرححال خود را به تشویق «گراهام گرین» نویسنده معروف انگلیسی آغاز کرده بود. روزنامه کیهان در اواخر تابستان و پاییز ۱۳۴۳ بخشی از این خودزندگینامهنوشت را طی چند شماره منتشر کرد. در ادامه بخش چهلودوم آن را به نقل از روزنامه یادشده به تاریخ هفدهم آبان ۱۳۴۳ (ترجمه حسامالدین امامی) به نقل از خبر آنلاین میخوانید: در ابتدای شروع جنگ اول جهانی عقیده عمومی بر این بود که این مصیبت بزرگ بیش از ۴ ماه طول نخواهد کشید، و پیشرفت تکنیکهای نظامی و فنون جنگی چنان تلفاتی به آدمیان وارد خواهد ساخت که در اندک مدتی برای پایان دادن به چنان کشتار اقدام خواهند کرد. ولی اشتباه میکردیم و این خونریزی بیسابقه تا چهار سال بعد ادامه یافت. هرکسی میخواست علت و سبب جنگ و هدفهای آن را توجیه کند ولی از عهده برنمیآمد. بعضیها میگفتند برای این است که دنیا را جهت دموکراسی سالمی آماده سازد. شاید تا اندازهای هم درست میگفتند زیرا در میان خاکستر آتشی که میلیونها تن بنینوع را به کام خود کشیده بود، رژیمهای تازهای قد برافراشت و سیمای اروپا یکباره عوض شد. در سال ۱۹۱۶ آمریکا حاضر به جنگ نبود و مردم چنان از شرکت در جنگ نفرت داشتند که تصنیفی به نام «من پسرم را برای سربازی بزرگ نکردهام» بر سر زبانها بود. ولی پس از…
عباس اقلامی، منتقد سینما درگذشت
عباس اقلامی که از مشکلات ریوی رنج میبرد و با دستگاه تنفسی نفس میکشید، گفته می شود در پی آلودگی هوا بیماریاش تشدید شده و از دنیا رفته است. عباس اقلامی منتقد سینما به دلیل بیماری تنفسی از دنیا رفت. رضا صائمی یکی از اعضاء هیات مدیره انجمن منتقدان سینمای ایران، این خبر را در تماس با ایسنا تایید کرد. عباس اقلامی که از مشکلات ریوی رنج میبرد و با دستگاه تنفسی نفس میکشید، گفته می شود در پی آلودگی هوا بیماریاش تشدید شده و از دنیا رفته است. او از شاگردان محسن آزرم بود که در سایت سینما سینما، هنر و تجربه و مجلات سینمایی دست به قلم بود. اما نگین حسینی که کتاب درآمدی بر مطالعات معلولیت با رویکرد جامعه شناسی را دارد، در سال ۹۵ در بخشی از یادداشتش درباره عباس اقلامی در سایت شخصیاش نوشت: «روزی که نشستم پای حرفهای تلخ دوستان دارای معلولیتم تا پژوهش مشکلات دانشجویان معلول در دانشگاه های ایران را تهیه کنم، روزی که با نوشتن هر جمله از دردهایشان حال بدی پیدا کردم؛ که میدانستم و دوباره میشنیدم دردشان معلولیت نبود، که جامعهای بدون فهم نیازهای معلولیت بود، که دانشگاههایی بدون حداقل امکانات لازم بود، که دانشگاهها هیچ سهمی از پارکینگ مخصوص و درهای اتوماتیک و قابل عبور برای ویلچر، رمپ و لیفتر و راهنمای افراد نابینا نداشت؛ از صمیم قلبم آرزو کردم که روزی اسم تک تک شان را بشنوم که هرچند با هزار و یک سختی، سرانجام وارد دانشگاه شدهاند؛ که هرچند بعد از بارها رد صلاحیت در…









