واکنش سریع رئیس «ناسا» به ادعای جنجالی «کیم کارداشیان»: در دوران ترامپ باز هم به کره ماه خواهیم رفت
ناسا (اداره کل ملی هوانوردی و فضای آمریکا) در پاسخ به ادعای کیم کارداشیان اعلام کرد که فرود فضانوردان این کشور بر روی ماه در سال ۱۹۶۹ واقعی بوده است. به گزارش عصرایران به نقل از گاردین، کیم کارداشیان در آخرین برنامه «کارداشیان ها» در واقعی بودن فرود فضاپیمای آپولو ۱۱ ناسا بر روی کره ماه ابراز تردید کرده بود و البته افزوده بود که همیشه به تئوری توطئه علاقه داشته است. تنها چند ساعت پس از پخش این برنامه، شان دافی وزیر ترابری دولت ترامپ و رئیس موقت ناسا در پستی در شبکه اجتماعی X در جواب کارداشیان نوشت: «بله، ما قبلا به ماه رفته ایم. ۶ بار هم رفته ایم. و در دوران ترامپ هم خواهیم رفت. ما آخرین جنگ فضایی را بردیم و این یکی را هم می‌بریم.» کارداشیان در برنامه تلویزیونی خود، مقاله‌ای را نشان داد که در آن ادعا می‌شد باز آلدرین، فضاپیمایی که بعد از نیل آرمسترانگ تبدیل به دومین نفری شد که پا بر روی سطح ماه می‌گذارد، در جواب سوال این که ترسناک‌ترین لحظه ماموریت آن‌ها چه زمانی بوده است گفته: «هیچ لحظه ترسناکی وجود نداشت، چون در حقیقت این اتفاق هرگز رخ نداد در نتیجه نمی‌توانست ترسناک باشد.» آیا سفر به ماه واقعی بود؟ صحت ادعای آمریکا در مورد فرود فضاپیمای آپولو ۱۱ در سال ۱۹۶۹ بر روی سطح ماه همیشه محل اختلاف مخالفان و موافقان این ادعا بوده است. فضانوردان آمریکایی در حال تمرین برای فرود در ماه نظریه‌های توطئه‌ی فرود بر ماه یا نظریه‌ی جعلی‌بودن فرود بر ماه می‌گویند…
ایراد خروج پژمان جمشیدی از کشور، کجاست؟
خروج قانونی آقای جمشیدی از کشور در حالی رخ داده که طبق قوانین ایران، صدور قرار وثیقه به‌تنهایی به معنای ممنوع‌الخروجی نیست؛ با این حال، پرسش‌ها درباره تناقض در عملکرد نهادهای قضایی و امنیتی همچنان پابرجاست. علی مجتهدزاده وکیل در یادداشتی در حساب کاربری خود در ایکس نوشت: طبق قوانین فعلی ایران قرار «وثیقه» به معنای قرار «ممنوع الخروجی» نیست. یعنی اگر کسی به موجب صدور قرار ممنوعیت خروج از کشور ممنوع‌الخروج نباشد می‌تواند پس از خروج از بازداشت از کشور خارج شود. ایراد این است که شاهد بود ایم برخی از فعالان سیاسی حتی در شرایطی که پرونده قضایی هم نداشته، بدون اطلاع و با نظر نهادهای امنیتی ممنوع‌الخروج شده اند که این کاملا غیرقانونی است. اینجاست که باید پرسید چرا در پرونده‌های حساسی مثل مورد آقای جمشیدی که افکار عمومی را متاثر و متوجه خود کرده، مراجع قانونی حساسیتی برای صدور قرار ممنوع‌الخروجی و ممانعت از سفر خارجی متهم ندارند اما در خصوص یک روزنامه‌نگار یا فعال مدنی بدون تشکیل پرونده اقدام به ممنوع‌الخروجی وی شده است؟ آیا پرونده آقای جمشیدی اینقدر حساسیت نداشت که قرار ممنوع‌الخروجی هم برای وی صادر شود؟ آیا هیچکس به این فکر نیست که عدم بازگشت او چه ضربه‌ای به سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی کشور می‌زند و چقدر احساس بی‌عدالتی را تقویت می‌کند؟ هر چند خروج آقای جمشیدی از کشور قانونی بوده اما تناقض مورد اشاره و سختگیری فراقانونی در قبال متهمان سیاسی بدون شک آثار مخرب و منفی بر اعتماد عمومی در کشور خواهد گذاشت.
چرا کوروش هخامنشی در شاهنامه غایب است؟
دکتری پژوهش هنر و کارشناس ارشد تاریخ ایران باستان: در این مقاله تحلیل می‌شود که چرا نامِ «کوروش بزرگ» – بنیان‌گذارِ سلسله هخامنشیان – در شاهنامه به طور صریح و مستقل ظاهر نشده و نیز چرا در ادوارِ پس از هخامنشی تا پیش از بازخوانی‌های مدرن، در میانِ ایرانیان چندان شناخته‌شده نبود. تحلیل بر چهار محور استوار است: چارچوبِ ژانری و منابعِ ادبیِ شاهنامه ساختِ حافظه تاریخی و گزینشِ نمادها در دوره‌های بعدی فرایندهای زبانی و انتقالِ روایی بازخوانی معاصر و آفرینشِ نمادِ ملی به گزارش خبرآنلاین، نتیجه‌گیری نشان می‌دهد که غیابِ صریحِ نامِ کوروش در شاهنامه پدیده‌ای تک‌عاملی نیست، بلکه محصولِ تعاملِ پیچیده منابعِ در دسترس، الگوهای اسطوره‌ایِ جایگزین و سیاست‌های حافظه تاریخی است و این‌که شناختِ وسیعِ امروز از کوروش عمدتا محصولِ مطالعاتِ باستان‌شناسی و پروژه‌های هویتیِ مدرن است. مقدمه کوروش بزرگ (حدود نیمه اولِ قرن ششم پیش از میلاد) در تاریخِ جهانی و ایرانِ نوین چهره‌ای برجسته است؛ بنیان‌گذارِ شاهنشاهی هخامنشی که قلمروی وسیعی را زیرِ فرمان آورد و دست‌کم در برخی منابعِ بین‌النهرینی و غربی به عنوانِ پدیدآورنده سیاست‌هایی چون بازگرداندن تبعیدیان یا مرمتِ معابد شناخته می‌شود. بااین‌حال، چنان‌که متونِ ادبی فارسی و پژوهش‌های شاهنامه‌شناسان نشان می‌دهند، نامِ «کوروش» آن‌گونه که امروز انتظار می‌رود، در شاهنامه به صورتِ صریح و مستقل حضور ندارد یا جایگاهِ برجسته‌ای نیافته است. فهمِ این پدیده برای مطالعاتِ تاریخی – ادبی حائز اهمیت است، چراکه نشان‌دهنده چگونگیِ شکل‌گیریِ حافظه تاریخی، عواملِ برجسته‌سازی یا حذف شخصیت‌ها و تعامل میان اسطوره و تاریخ در متن‌های حماسی است. روش این مطالعه ترکیبی است: بازخوانیِ…
