مجله سبک زندگی و لایف استایل در ایران

«ئی.تی. موجود فرازمینی» (E.T. the Extra-Terrestrial)، ساخته استیون اسپیلبرگ  در سال 1982، یکی از محبوب ترین فیلم های تاریخ سینما است که موجود فضایی دوست داشتنی آن، بیش از هر چیز با حرکت های واقع گرایانه اش شناخته می شود. در حالی که بخش اعظم ئی.تی. از طریق عروسک های انیماترونیک پیچیده جان گرفت، برخی از صحنه های حیاتی حرکت این شخصیت را بازیگران انسانی انجام دادند؛ یکی از این افراد، متیو دی مریت 12 ساله بود. نقش آفرینی خاص متیو دی مریت متیو دی مریت در زمان فیلم برداری 12 سال داشت و به طور مادرزادی بدون پا به دنیا آمده بود. این ویژگی فیزیکی منحصربه فرد، او را برای ایفای برخی از صحنه های حیاتی که نیاز به تحرک خاص داشتند، ایده آل می ساخت. به دلیل توانایی دی مریت در راه رفتن روی دست هایش، او توانست حرکات خاص و نامتعارف ئی.تی. را از درون لباس موجود فضایی به نمایش بگذارد. این امر باعث شد تا ئی.تی. در صحنه هایی که عروسک انیماترونیک توانایی لازم برای حرکت در مسیرهای مشخص را نداشت، بسیار باورپذیر به نظر برسد. دی مریت عمدتا در صحنه هایی که ئی.تی. نیاز به راه رفتن آهسته و عجیب داشت، به خصوص در سکانس های اولیه تعامل با خانواده تیلور، داخل لباس قرار می گرفت. ئی.تی. یک تیم بود، نه یک فرد نقش آفرینی شخصیت ئی.تی. حاصل کار تیمی چندین هنرمند بود، که هر کدام بخشی از این شخصیت نمادین را به عهده داشتند. افزون بر متیو دی مریت، دو بازیگر کوتاه قامت حرفه ای دیگر به نام های مایکل…

کانون کارگردانان خانه سینما برای ناصر تقوایی مراسمی ویژه برگزار می‌کند. مراسم یادبود زنده یاد «ناصر تقوایی» نویسنده و کارگردان سینما روز سه‌شنبه ششم آبان‌ماه ساعت ۱۷ در خانه هنرمندان، سالن استاد شهناز برگزار می‌شود. به گزارش ایسنا، ناصر تقوایی نویسنده و فیلمساز – سه‌شنبه ۲۲ مهرماه – در سن ۸۴ سالگی درگذشت. از این هنرمند فقید سینما فیلم‌های ماندگاری همچون «آرامش در حضور دیگران»، «نفرین»، «صادق کرده»، «ای ایران»، «ناخدا خورشید»، «کاغذ بی‌خط» و سریال «دایی‌جان ناپلئون» به یادگار مانده است. ورود به این مراسم برای عموم آزاد است. طاها ذاکر پوستر این مراسم را طراحی کرده است.

فرارو- ویگن دِردِریان، اولین هنرمند حوزه موسیقی در ایران بود که با گیتار روی صحنه حاضر شد. بسیاری او را با عنوان «سلطان جز» به یاد می‌آورند و بسیاری دیگری نیز به او لقب الویس پریسلی ایران را داده‌اند. به گزارش فرارو، سبک خاص ویگن و صدای گرمی که داشت، او را به چهره‌ای ویژه بدل کرد. او از معدود خوانندگان موسیقی جز در ایران بود. در روزگاری که بسیاری از هنرمندان حوزه موسیقی در حال بازتولید موسیقی‌های تکراری و عوام‌پسندانه بودند، ویگن کسی بود که موسیقی را نه‌تنها به چشم یک سرگرمی صرف ندید، بلکه به‌عنوان یک هنر مهم جدی گرفت. زندگی ویگن دردریان در دوم آذرماه سال 1308، ویگن، در خانواده‌ای ارمنی و در شهر همدان متولد شد. پدربزرگ مادری او از اهالی همدان بود و پدرش از معدود بازماندگانِ نسل‌کشی ارمنی‌ها در دولت عثمانی به شمار می‌رفت. پدر ویگن، پس‌از فرار از ترکیه، به همدان رفته بود و در باغی که متعلق به پدربزرگ مادری او بود اقامت داشت. در طول اقامت در همدان، پدر و مادر ویگن با یکدیگر ازدواج کردند. حاصل این ازدواج هشت فرزند بود. ویگن، خیلی زود تحصیل را رها کرد و همراه با پدرش در شرکت تاسیسات راه‌آهن مشغول به کار شد. علاقه او به موسیقی به دوران نوجوانی‌اش بازمی‌گردد. در همین دوران بود که پس‌از ورود نیروهای متفقین به ایران در نتیجه اتفاقات جنگ جهانی، ویگن اولین گیتارش را از یک سرباز آمریکایی خرید. او نواختن گیتار را به‌شکل ابتدایی نزد شوهر خواهرش یاد گرفت و رفته‌رفته علاوه‌بر نواختن گیتار، خوانندگی…