مجله سبک زندگی و لایف استایل در ایران

فرارو- «Star Wars: Visions Volume 3» در حالی‌که همچنان برخی از زیباترین و خلاقانه‌ترین اپیزودهای مجموعه را ارائه می‌دهد،  از تنوع، طراوت و جسارت فصل دوم فاصله گرفته و به اثری نابرابر و کم‌رمق‌تر تبدیل شده است. به گزارش فرارو به نقل از آی‌جی‌ان، در حالی که دنیای «جنگ ستارگان» سال‌هاست به کلیشه‌های همیشگی خود و خاندان اسکای‌واکر وابسته مانده، مجموعه‌ی «Star Wars: Visions» از همان ابتدا مانند نفسی تازه در این کهکشان کهن عمل کرده است. ایده‌ی دعوت از گروهی بین‌المللی از انیماتورهای مستقل برای روایت داستان‌هایی جدید، بدون نیاز به تکیه بر شخصیت‌های تکراری و افسانه‌ای این فرنچایز، جسورانه و نوآورانه بود. دو فصل نخست «ویژنز» به‌خوبی نشان دادند که وقتی سازندگان از سراسر جهان فرصت پیدا کنند تا از دیدگاه فرهنگی خود به دنیای جنگ ستارگان نگاه کنند، نتیجه می‌تواند خیره‌کننده و غافلگیرکننده باشد. با این حال، به نظر می‌رسد که در فصل سوم، این تازگی و خلاقیت تا حدودی رنگ باخته است؛ اثری که در مجموع، نامنظم‌ترین و نابرابرترین فصل این مجموعه تا امروز محسوب می‌شود. بازگشت به ریشه‌های ژاپنی؛ گامی به عقب یا احیای سنت‌ها؟ پس از آن‌که فصل دوم با همکاری استودیوهایی از کشورهای مختلف، از اروپا تا آمریکای لاتین، به یک اثر چندملیتی واقعی تبدیل شد، فصل سوم دوباره به مسیر اولیه بازگشته و تمرکز خود را بر استودیوهای انیمه‌ساز ژاپنی گذاشته است. این تصمیم از همان ابتدا باعث لغزش مجموعه می‌شود. هرچند ترکیب «انیمه» و «جنگ ستارگان» روی کاغذ جذاب به نظر می‌رسد، اما تجربه‌ی فصل نخست نشان داد که این رویکرد،…

یک سنجاق سینه الماس که ناپلئون روزی آن را بر کلاه دوگوش خود می‌زد، قرار است در تاریخ ۱۲ نوامبر در حراج آثار سلطنتی و اشرافی «ساتبیز» در ژنو، درحالی ارائه شود که پیش‌بینی شده است بیش از ۲۰۰ هزار فرانک سوئیس (حدود ۲۵۰ هزار دلار) فروخته شود.  به گزارش ایسنا، این سنجاق دایره‌ای‌شکل به یکی از تاریک‌ترین مقاطع زندگی «ناپلئون» تعلق دارد؛ شکست از ارتش‌های بریتانیا و پروس در نبرد واترلو در سال ۱۸۱۵ میلادی. درست همانطور که باران سنگین، نقشه‌های جنگی ناپلئون را بر هم زد و توپخانه‌اش را زمین‌گیر کرد و باعث تاخیری شد که به رسیدن نیروهای پروس کمک کرد، گریختن او نیز با دشواری همراه بود. هنگامی که کاروان او در گل‌ولای فرو رفت، ناچار شد برخی از درشکه‌ها، از جمله کالسکه‌ای را که وسایل شخصی‌اش از جمله مدال‌ها، سلاح‌ها، ظروف نقره و جواهرات در آن بود، رها کند.  فقط سه روز پس از نبرد واترلو، این سنجاق سینه به همراه کلاه و شمشیر او به «فریدریش ویلهلم سوم»، پادشاه پروس، به‌عنوان غنیمت جنگی اهدا شد. این اهدا معنایی نمادین داشت؛ فرانسه شکست خورده بود، فرمانروایش به‌زودی به سنت هلن تبعید می‌شد و پروس بلاخره در حال صعود بود. این جواهر تا سال‌های اخیر در خاندان «هوهن‌تسولرن» (Hohenzollern) باقی مانده بود و از نسلی به نسل دیگر منتقل شد.  این سنجاق از حدود یکصد الماس با تراش به سبک قدیمی «ماین کات» تشکیل شده است که سبک تراش مربعی با گوشه‌های گرد بود که پیش از ظهور فناوری‌های مدرن تراش الماس رواج داشت. به احتمال…

فرهنگستان زبان و ادب فارسی برای واژه فرنگی «کاتر»، معادل فارسی «تیزبُر» را مصوب کرد. نسرین پرویزی، معاون واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، گفت: کاتر که گاهی به آن موکت‌بُر هم می‌گویند در میان عموم جا افتاده‌است؛ اما چون فرنگی است گروه‌های واژه‌گزینی فرهنگستان آن را بررسی و برایش معادل فارسی تیزبر را تعیین کردند.  نسرین پرویزی گفت: این معادل از آن سبب برگزیده شد که کاتر، ابزار تیزی است که با آن، مقوا، کاغذ یا فرشینه (موکت) و چیزهای دیگر می‌برند.  گروه‌های تخصصی واژه‌گزینی در فرهنگستان زبان و ادب فارسی با حضور استادان و کارشناسان از رشته‌های گوناگون علمی، در سال‌های گذشته حدود هفتاد هزار واژه در حوزه‌های مختلف تصویب کرده‌اند.